حکمت نهج البلاغه
وَ قَالَ ع لَنَا حَقٌّ فَإِنْ أُعْطِينَاهُ وَ إِلَّا رَكِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ
- وَ إِنْ طَالَ السُّرَى قال الرضي و هذا من لطيف الكلام و فصيحه
- و معناه أنا إن لم نعط حقنا كنا أذلاء- و ذلك أن الرديف يركب عجز البعير
- كالعبد و الأسير و من يجري مجراهما
و درود خدا بر او، فرمود: ما را حقّی است اگر به ما داده شود،
و گر نه بر پشت شتران سوار شويم و برای گرفتن آن برانيم هر چند شب روی به طول انجامد.
(اين از سخنان لطيف و فصيح است، يعنی اگر حق ما را ندادند،
خوار خواهيم شد و بايد بر ترک شتر سوار چون بنده بنشينيم)
(اخلاقی، سياسی)
وَ قَالَ ع مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُهُ
و درود خدا بر او، فرمود: کسی که کردارش او را به جايی نرساند،
افتخارات خاندانش او را به جايی نخواهد رسانيد.
(اخلاقی، اجتماعی)
+ نوشته شده در یک شنبه 19 آبان 1398برچسب:نهج البلاغه,امام علی,امیرالمومنین,پند اخلاقی,پند سیاسی,اجتماعی,حق ائمه,ترک شتر,کردار,افتخار خاندان, ساعت 14:15 توسط آزاده یاسینی
|
